Begaarden
Begaarden zijn mannen of vrouwen die, zonder zich van de wereld terug te trekken, de instellingen van de leefregels van de H. Franciscus volgen. In Maastricht waren de begaarden oorspronkelijk een broederschap van lakenbereiders die in een soort commune leefden. Ze bezaten in de Witmakerstraat een kapel gewijd aan de H. Bartholomeüs. In 1268 stichtten ze een klooster. In 1308 kregen ze toestemming van het kapittel van OL Vrouw om een kapel met kerkhof te mogen oprichten. Het klooster kwam te staan in de witmakerstraat. De nieuwe kapel was gewijd aan de H.H. Michael en Bartholomeüs. De kloosterlingen zetten hun bedrijf van wevers voort en lieten zich in 1453 in het lakengilde opnemen. Omdat ze te succesvol waren werd in 1484 door het stadsbestuur bepaald dat er in het klooster niet mee dan 8 weefgetouwen mochten staan. Daarnaast hielden de begaarden zich ook bezig met het geven van onderwijs. Hun school werd overigens in 1766 al gesloten. In 1796 werd ook het klooster opgeheven, 15 personen werden weggezonden. De kloostergebouwen werden verkocht en omgebouwd tot particuliere woningen.