Het Witte Vrouwenklooster
Op de afbeelding het Witte Vrouwenklooster gezien vanaf het Vrijthof in 1671Dit is het oudste klooster van Maastricht. Het zou zijn gesticht door een zekere Bozo, priester te Maastricht in de 10e eeuw, met het doel vreemdelingen te herbergen en zieken te verplegen. De orde vindt haar oorsprong in de abdij St. Victor bij Parijs en verspreidde zich al snel noordwaarts. De zusters volgden eerst de regel van Benedictus en verwisselden die in 1254 voor die van Augustinus. Bij de processies die in de 15e eeuw werden gehouden om plagen en ongelukken van de stad te keren werd de stoet geopend door de Witte Vrouwen en door de Zusters van de Nieuwenhof. Oorspronkelijk zouden alleen adellijke dames zijn toegelaten aan dit klooster. Belangrijk was het Christusbeeld welk in dit klooster bewaard werd. (Thans in de St. Martinuskerk in Wijck te zien). Een edelman uit Riempst had een noot meegebracht voor zijn dochter, waar een boom uitgroeide in de vorm van een Christusbeeld. Dit beeld werd aan het klooster bij de intrede van de dochter geschonken. Toen het klooster in 1796 door de Fransen werd opgeheven bestond het uit een priorin, 15 religieuzen en 5 werkzusters. Het klooster was zeer uitgestrekt. Het hele gebied inclusief de tuinen heeft inmiddels een andere bestemming.