Hierboven de situatie in 2008 en in 1750, toen het Capucijnenklooster nog bestond, met elkaar vergeleken. Alleen de kerk (nu bioscoop) en het pesthuisje (Miserecordehuisje) bestaan nog
De twee straten links, Bogaardenstraat en even verder Batterijstraat, waren zijstraten van hofjes horende bij het gesticht XII Apostelen, gelegen aan de Bogaardenstraat. Aan de batterijstraat waren de huisjes van de vrouwelijke bejaarden, de mannen hadden een kamer in het gesticht aan de Bogaardenstraat. Dit hofje is gerestaureerd maar niet toegankelijk voor niet-bewoners.
31. Miserecordehuisje
Het plein waarop dit huisje staat is ontworpen door de Luikse architect Bruno Albert en in 1990 opgeleverd. Het wordt soms gebruikt voor straattheater. Het witte huisje, het miserecordehuisje is een van de oudste huisjes van Maastricht en het enige restant van het capucijnenklooster naast de Capucijnenkerk. Hier werden paters die pestlijders verzorgden geďsoleerd. Zouden we de eerstvolgende straat rechts in gaan, dan zou je de achterkant van de voormalige kerk van de Capucijnen kunnen zien, nu is daar de ingang van bioscoop Lumičre.